Twee foto’s van een kippenveertje op A4 papier, meer stelt het eigenlijk niet voor. Toch kan een mens daar makkelijk een paar uur mee bezig zijn. Ik wel althans.
Na een akkefietje afgelopen donderdag, waarbij ik in het stadhuis van Nijmegen en passant de locoburgemeester geschoten had, was het prima vertoeven in het zonnetje op de trappen van het Raadhuishof.
Een van de charmes van het bivakkeren in een vakantiehuisje nabij de vulkanische “neck” Roche Chérie op een bergheuvel in the middle of nowhere is dat het ‘s nachts pikkedonker is. Een ideale omstandigheid – zoals vroeger ook in Nederland het geval was – om de melkweg eens goed te kunnen te bekijken. Als het niet bewolkt is tenminste.
Onafhankelijke bespiegelingen kunnen publiceren op een bloggers platform waar de associatie een diverse gemeenschap vormt?
Helemaal niks mis mee lijkt me.
En misschien is dat zelfs wel beter dan om achter te blijven – om welke redenen dan ook – in een virtuele spiegelwereld waarin de hoop op een toekomst wel eens achterhaald zou kunnen worden door de onaangename reflectie van de waarheid.
Deze twee foto’s heb ik onlangs, toen er nog wat sneeuw lag, gemaakt tijdens een bezoek aan het Erasmusgebouw van de Universiteit van Nijmegen. Zoals je kunt zien zijn de onderste verdiepingen van het twintig etages tellende gebouw rijkelijk voorzien van spiegelend glaswerk.
Het nadeel van zo’n reflecterende pui is dat een nieuwsgierige student door de spiegelingen niet goed kan zien wat er zich allemaal achter die façade afspeelt. Het enige beeld dat hem na zijn bezoek om zich in te schrijven misschien bij zal blijven is dat hij als afgestudeerde paspop in de etalage zou kunnen belanden.
Dat is uiteraard geen prettige gedachte voor hem; zeker als je bedenkt dat de student vol hoop en dromen naar het Erasmusgebouw was gekomen om zich in zijn enthousiasme – of is het naïviteit? – van een schitterende toekomst te verzekeren.
Stadslicht
[40]
Natriumlampen geven een soort roodbruin getint licht dat op avond- en nachtfoto’s de sfeer van plaatjes in een sprookjesboek of illustraties uit de tijd van Charles Dickens kan oproepen. En vallende sneeuw – die inmiddels sommigen tot uiterste wanhoop heeft gedreven – kan dat ouderwetse beeld zeker versterken.
Als ik ‘s nachts naar het noorden kijk, kan ik aan de kleur van het zwerk zien of dat witte goedje op komst is. Dat komt omdat de wolken die sneeuw bevatten het oranje licht uit het centrum van Nijmegen reflecteren
Afgelopen nacht heb ik tegen een uur of een blauwbekkend tussen de stuiterende poezen in onze achtertuin een impressie van die oranjegekleurde sneeuwlucht proberen te maken. Oordeel zelf aan de hand van het onderstaande HDR-plaatje of er later, toen ik al lang weer binnen was, nog meer sneeuw is gevallen.
Naar aanleiding van de suggesties gedaan door Svara, StadsfotograafVelsen en Vogel-vrij – waarvoor mijn dank – heb ik de foto die hier eerst stond 180 graden gedraaid en daarvan een crop gemaakt. Het meer aansprekende resultaat zie je hierboven. Als je op de afbeelding klikt krijg je de oorspronkelijke foto te zien.
Glaswerk
Woorden en beelden
Beelden die, als het goed is, voor zichzelf spreken, maar mocht het zo uitkomen vergezeld gaan met een stukje tekst.
De foto's zijn over het algemeen uit de hand geschoten met een Canon DSLR camera en uiteraard wat glaswerk.
