Het verdwenen Edelhert Fournituur (deel 2)

Nox en haar zusjes waren inmiddels zo gecharmeerd geraakt van de gastvrije roedel Edelherten dat ze zich er helemaal thuis voelden. Ze dachten helemaal niet meer aan hun gezellige Woon thuis, noch aan de Verzorgster, de Grote Kip en Het Kind. Wellicht dat ze ook een beetje teveel onder de invloed waren geraakt van de sterk geestverruimende effecten van de zwammenpoliep. Kippen hebben nou eenmaal maar een klein lijfje en dan pakt zoiets wel heer erg hard aan. Ze begonnen zich in ieder geval een beetje kolderiek en vreselijk kakelend te gedragen, eigenlijk onwaardig aan de statuur van de Hoogstaande Edelherten. Gelukkig viel de nacht snel en begaven de vier kippen zich in een beetje bedenkelijke toestand in cohort naar een oude olm waar zij op een laaghangende tak gingen slapen. De drie nog klaarwakkere Edelherten waren gelukkig nog zo Zorgend om de vier kleumende slaperige kippen toe te dekken met wat vers stro uit hun eigen onderkomen.

De volgende ochtend was werkelijk heel erg chaotisch. Wakker gekrijst door het Urrhúú, urrhúú, urhúú van drie Edelherten keken de kippen met rode slaapoogjes en een beetje kloppende kop verdwaasd om zich heen. Wat was er toch aan de hand? Het Edelhert Accuzuur kwam al snel uitleg geven, nadat hij zijn gebruikelijke ontbijt van walnoten met beschimmelde noedels en gatenkaas tot zich had genomen.
Hun vierde roedellid, het Edelhert Fournituur, bleek verdwenen te zijn. Helemaal. Totaal in het niets opgelost. Nox ontstak paniekerig in volle razernij. Juist met Fournituur had zij gisteravond nog zulke diepzinnige gesprekken had over de quantum mechanica in het algemeen en de zinloze zin des levens in het bijzonder. Ze had vaag begrepen dat Politiek aan dat laatste iets kon doen. Als je er tenminste in Geloofde. Zonder enig ontbijt genuttigd te hebben besloot ze met haar drie flodderig ogende zusjes een grondige en uitputtende zoektocht uit te voeren. Want kippen zijn namelijk heel goed in het opsporen van voedsel en dus ook van andere dingen. Eilas, eilas, na uren en uren gezocht te hebben kwamen de kippen helemaal ontmoedigd terug bij het treurende trio Edelherten. Geen spoor van Fournituur te vinden. De drie Edelherten trokken zich daarna, met tranen in de ogen, terug in hun verblijf. Zij Berustten in hun Lot. De Doem van een Verdwijning was gekomen. Uitgerekend in hun roedel.

Totaal gedesillusioneerd besloot Nox dat het daarom de hoogste tijd was om de vertrouwde Woon maar weer te gaan opzoeken. Hier kon zij niks meer doen. Het verdwijnen van Fournituur ging haar werkelijk boven de rode kuif. Verder voelde Nox ook een steeds prangender aandrang om een ei te gaan leggen. Misschien zelfs wel een mooi ei. En waar kan dat beter dan in je eigen Leghok? Home sweet home, every time launch your egg at home,zoals echte Barnevelder krielen plachten te zeggen. Fournituur of geen Fournituur. Jammer maar helaas. Dus waggelden Nox, Contrillibus, Hermux-Tantamoq en Zelda weer tokkend en peppend naar huis.

Nu zitten de vier zusjes gelukkig weer ’s nachts opgehokt in hun eigen Woon. Nox heeft alleen soms nog van die vreemde dromen over koele Edelherten en de erg vreemde uitwerking van de zwammenpoliep. Haar heel erg mooie ei heeft ze bij aankomst gelukkig nog net op tijd kunnen leggen. En wat het Edelhert Fournituur betreft, wacht maar af, dat komt ook nog wel goed. Oplettende lezertjes zullen daar wel achter komen als ze een van de volgende deeltjes gelezen hebben.