Het was begin november. Het werd al vroeg donker, het was namelijk weer wintertijd en Nox voelde zich niet helemaal lekker. Een beetje morsig eigenlijk, alsof ze teveel bier had gedronken. Maar ja, een kip lust geen alcohol, daar kan het niet aan liggen. Dus misschien iets te veel van de gekruide Rijst gegeten onder de veranda. Daarom ging ze maar lekker vroeg op stok. Nou ja, op stok, was het maar waar, haar Verzorgster en de Grote Kip hadden helemáál geen stok aangebracht in de huidige Woon. Dus ging ze alvast maar in het Leghok liggen, in de hoop dat haar zusjes ook snel zouden ophokken en haar met z’n drieën heerlijk zouden verwarmen.
De volgende ochtend werd Nox met een bonkende hoofdpijn wakker. Al haar veren deden pijn bij de minste beweging. En ze had helemaal geen aandrang om een mooi ei te leggen. Nox raakte zelfs een beetje in paniek. Want in de garage had ze bij de oud papier stapel in de wetenschapsbijlage iets gelezen over iets waar je echt van gruwelen moet: HaaVijfEnEen. Echte Mensen met een Opleiding kennen dit natuurlijk als het vogelgriepvirus H5N1, maar een kip heeft hooguit een hers dus kan die zeker geen getallen onthouden, laat staan dat later nog eens herhalen. Wat Nox echter wél wist was dat het iets te maken had met trekvogels. En juist in november gaan een hele boel vogels aan het trekken. Nox kon zich nog goed herinneren dat de dag ervoor een hele groep wilde ganzen in V-formatie luid gakkend kwam overvliegen.
De angst sloeg haar om het iets te snel kloppende kippenhart. Zou ik besmet zijn vroeg zij zich af? Want Nox wist natuurlijk ook wel dat de Strenge Overheid in Den Haag maatregelen had afgekondigd. En die zijn zoals altijd De Baas Waar Je Naar Luisteren Moet. En zij zeggen keihard: kippen moeten de hele dag opgehokt zijn. Binnenblijven dus, saai, maar waar. Maar de Verzorgster en de Grote Kip hadden daar klaarblijkelijk lak aan. Zij hebben kennelijk iets tegen de Strenge Overheid, want zij lieten haar en Contrillibus, Hermux-Tantamoq en Zelda nog steeds vrij rondlopen in de tuin.
Wel fijn uiteraard, maar misschien hadden De Mensen van de Strenge Overheid toch gelijk. Immers, een kip is maar een kip en een overvliegende vogel kan zomaar een poepje laten vallen waarin Heel Enge Beestjes zitten. Nox had ooit eens gelezen dat ze die beestjes virussen noemden. Hoewel ze toentertijd dacht dat het om vier Russen ging, Mensen uit een Ver Land waar het altijd koud is, want om zoiets goed te kunnen begrijpen, daar is een kippenhers nou eenmaal veel te klein voor.
Maar nu wist Nox wel beter. Er zitten beestjes in mij,heel enge beestjes die mij ziek maken, dacht ze. Nox stortte volledig in en viel van schrik terug in een soort coma. Haar zussen schrokken enorm en probeerden haar nog wel op te peppen maar Nox werd niet meer wakker. De opgeroepen Dierenarts, die heel erg naar Hond rook trouwens, verklaarde na een grondig onderzoek dat Nox in een soort Stasis verbleef. Iets heel ergs dus, zoiets alsof je er bent terwijl je er eigenlijk ook helemaal niet bent.
Dit verhaal wordt vervolgd…
1 comment
…gauw verder…