Lekker strooigoed

Sinterklaas is weer veilig achter de horizon verdwenen. De laatste restjes chocoladeletter en marsepein staan te smelten op tafel. En de restanten pepernoten en strooigoed kunnen weer naar zolder. Naar zolder? Ja, dat is tenminste wat de juf van een basisschool hier ter stede placht te doen.

Vorig jaar was door de oudervereniging nogal ruimhartig ingekocht bij de plaatselijke comestibleshandelaar, niet toevallig ook een lid van de ouderraad, met als gevolg dat na afloop van de 5-decemberviering op school ruim de helft van de zakken kruidnootjes en strooigoed onaangeroerd was gebleven. Wat nu te doen? De juf keek haar klasje eens rond. De kinderen zaten met misselijke gezichtjes hun laatste strooigoed weg te werken. Nog een portie zou funest zijn.

Kordaat besloot de juf de resterende zakken dan maar te bewaren. Weggooien was geen optie, een school moet tenslotte woekeren met de weinige middelen die ze krijgt. Wankelend onder de lading zoetigheid beklom zij het zoldertrapje. De zolder was droog en donker en er kwam nooit iemand. Hier zouden de pepernoten ongestoord tot volgend jaar kunnen liggen.

Hoewel, ongestoord?

Het was 5 december 2007. Sint en de Pieten stonden zich in de gymzaal in hun kostuum te hijsen. De ouderraad was verzocht dit jaar niet voor zoetigheid te zorgen en de juf klom met de pietenzakken naar zolder. Tot haar verbazing lagen de zakken kruidnoten en strooigoed er niet zo onaangeroerd bij als zij verwacht had. Er zaten gaten in. En in het stof rondom de zakken meende zij kleine voetstapjes te zien. ‘Kaboutertjes’, dacht zij hoopvol. Zij was niet voor niets de juf van groep 1 dus haar geloof was groot.

Snel leegde zij de aangevreten zakken in de jute pietenzakken en toog weer naar beneden. Het feest kon beginnen. De kinderen op het plein hieven passende liederen aan, om de hoek verscheen de bakfiets met Sint en Pieten en reed statig tussen de zingende kinderen door. Uit hygiënische overwegingen werd er niet al te veel gestrooid. Maar bij het bezoek aan de klas vulden de Pieten met ruime hand de in kindervlijt geplakte en versierde vouwpapieren schoentjes.

Om 12 uur was het feest ten einde, de schoentjes waren leeg en de ouders haalden hun kinderen op. De juf haalde opgelucht adem, dat was weer allemaal goed gegaan. Toen ving ze de dialoog op van een vader met zijn zoontje.

‘Was het een leuk sinterklaasfeest?’, vroeg vader. ‘Ja best wel’, luidde het antwoord. ‘Alleen de pepernoten en schuimpjes van de Echte Sinterklaas in de stad waren veel lekkerder. En hier zaten kleine zwarte dropjes bij. En die smaakten héél raar….!’