Hoe het precies begon weet ik eigenlijk niet meer, maar opeens was het zover. Dan kwam ik op maandagmiddag uit school en hingen opeens de gordijnen buiten, stonden alle deuren en ramen open en liep mijn moeder in een schort met een rood hoofd en een theedoek om haar haren geknoopt te poetsen.
En zij niet alleen. Ook de buurvrouw aan de ene kant, de achterbuur-vrouwen, de over-buurvrouwen. Allemaal zag je ze poetsen en kloppen, ploeteren en stofzuigen alsof hun leven er vanaf hing. ‘s Avonds aten we simpel want tijd voor boodschappen en koken had ze natuurlijk niet gehad.
En als ze al boodschappen ging doen kwam ze daar weer andere buurvrouwen tegen en hadden ze het tegen elkaar over de schoonmaak. Hoe ver ze al waren, of hoeveel ze nog moesten doen. En werden er achter hun rug op afgerekend: ‘hoorde je dat, ze heeft de gordijnen nog niet eens gedaan, tssss….’
Eén buurvrouw deed er niet aan mee. Zij werkte namelijk kinderloos buiten de deur in een tijd dat met de kinderen thuis aan de thee zitten de norm was. Door de andere buurvrouwen werd zij een beetje met de nek aangekeken maar mijn moeder vond het stiekum wel stoer dat zij zich niet conformeerde. Na een paar keer voorjaarsschoonmaak was het bij mijn moeder dan ook gebeurd. Als het mooi weer werd, ging ze lekker met een sigaretje en een goed boek in de tuin zitten, huishouden deed ze wel als het regende. De andere buurvrouw sprak daar dan weer schande van.
Maar het heeft gewerkt, mijn moeder en haar buurvrouw hebben een trend gezet. Want hoewel de schoonmaakartikelen-in-de-aanbieding je om de oren vliegen, zie ik nergens meer kleedjeskloppende huisvrouwen, meubilair in de tuin, vrouwen in schort met een theedoek om het hoofd. Ik zie mezelf ook echt niet zo bezig.
Maar toch.
Toch hangt er blijkbaar ‘iets’ in de lucht wat te maken heeft met de lentekriebels. Want ik heb eigenlijk heel erg zin om mijn ramen te gaan lappen en de houten vloer een keer van modderpoezenpoten te ontdoen. En de kleden eens flink uit te kloppen. En ja, eigenlijk moeten de gordijnen ook wel weer eens in de was. Om maar niet te spreken van de tegels in de keuken en wat dacht je van een flinke poetsbeurt in de badkamer en toiletten?
O help, ook ik ben toch bevattelijk voor het virus van de voorjaarsschoonmaak. Gelukkig heb ik volgende week vakantie dan heb ik alle tijd voor dit soort uitspattingen.
Tenzij het heel mooi weer wordt natuurlijk, dan ga ik liever met een boekje in de zon zitten. En gelukkig heb ik geen buurvrouw die daar kwaad van spreekt.
Ivy
Naschrift
Voor alle duidelijkheid: de vrolijk kijkende en poetslustige vrouw op de foto is dus niet mijn moeder. Ik heb deze fraaie afbeelding gewoon van het internet geplukt.
13 comments
Skip to comment form
Niks menselijks is ons vreemd, zo zie je maar:-))
Ja en dan heb je vloer gedaan, glanzend schoon, begint het buiten de regenen. En komen de poefjes met hun modderpootjes naar binnen rennen:-))))
Ik heb poetsbevliegingen het hele jaar door, maar nooit lang genoeg om alles een goede beurt te geven.
groetjes Antoinette
Ik heb eindelijk een vrije dag en guess what I’m doing today… juist…
Mo: gelukkig! Ik maakte me al zorgen ;-)
Antoinette: dat houdt me dus precies altijd tegen, de wetenschap dat het de volgende dag toch weer een troepie is. Maar toch, volgende week…..
Morgaine: nee toch, ook gij, Brutus!
(Ivy)
Voor mij een stukje nostalgie, als in het voorjaar de kachel naar zolder ging en het hele huis binnenste buiten gekeerd werd. Geen leuke dagen voor kinderen, want je mocht niks en moeder had een humeur om op te schieten.
Tsja…het voorjaar hé!
Had ik gisteren nog de glazenwasser ervan beticht dat hij mijn bovenraam had overgeslagen, bleek het vuil aan binnenkant te zitten. Dus vandaag was het hier net als vroeger bij je moeder thuis, want van het een kwam het ander. haha
Leuke foto!
gr eva
Als ik dat soort kriebels voel opkomen zet ik manlief aan de schrob. Hij doet dat echt veeeeeel beter dan ik…
Patricia, ik had u niet minder waardig gedacht dan dat.
De mooiste boodschap in dit verhaal is, dat jouw moeder gewoon lekker helemaal zich zelf bleef!!
Haha, ik ken die kriebels ook, en was ook al door het voorjaars-schoonmaak-virus gevangen… :)
Het is besmettelijk…
groet Bart
@Kees: nee, dat humeur was om te schieten. Vaak kwam er ook een ongetrouwde tante helpen, dan was het wel gezellig!
@Eva: ;-)))))
@Patricia: dat heb je goed geregeld!
@Geroma: ja goed he? Feministe-avant-la-lettre.
@Bart: zéér besmettelijk. Hoed u voor de geknoopte theedoeken.
Volgende week zul je de stofwolken boven ons huis zien hangen ;-)))
(Ivy)
Als in Frankrijk de zon weer lekker schijnt, zie je alle stof en spinnewebben en krijg jeook als man, gewoon zin aan de slag te gaan. Heel menselijk.Mijn moeder was ook wat ‘alternatief’ in die dingen.
Groet.
Brekebeen: dat is vast (een deel van) de oplossing: je ziet het. Maar ik heb het altijd een bizar fenomeen gevonden, al die huisvrouwen tegelijk aan de poets.
(Ivy)