En daarom wil ik niet gecremeerd worden. Nee, geen vrolijk onderwerp maar wel actueel.
Ik vind het altijd prachtig op oude kerkhoven rond te kijken en wat dat betreft spant Père Lachaise in Parijs voor mij nog steeds de kroon.
Door het blog van Lebonton over engelen moest ik aan Père Lachaise denken (en natuurlijk ook vanwege de recente crematie van mijn schoonzus), dus ben ik even in mijn fotoarchief van oktober 2006 gedoken.
Dit is toch mooier dan een urnentuin, al zal het voor normale mensen niet zijn weggelegd om hier een laatste rustplek te mogen vinden…..
Ivy
41 comments
Skip to comment form
jeetje ivy, en ik maar zoeken.
mooie foto’s, en je hebt gelijk v.w.b. de schoonheid van oude kerkhoven.
als ik in het buitenland ben, snuffel ik daar ook altijd rond.
en…, zeer vereerd door de doorlink.
dank!
Lebonton: graag gedaan, had leuk geweest als onze blogjes precies onder elkaar stonden… ;-)
Ik vind die buitenlandse kerkhoven ook een stuk mooier dan in Nederland. En gek genoeg is het helemaal niet morbide maar juist mooi en natuurlijk.
Weet je. Die kerkhoven zijn er voor de levenden. De doden zijn daar niet, enkel hun aardse jas.
En nog vergeten! Waar ze wel zijn, zijn ook de engelen. Niet die van steen maar de echte.
@Ivy: Als ik dit zo weer eens terugzie zou ik voorstellen om nog maar eens een keertje terug te gaan…
Liefs van je ouwe indiaan,
Kokopelli
K: klopt, de doden kunnen er niet rondkijken en wij wel. En omdat ze er niet zijn is het ook niet eng.
Ha Kokopelli, er zijn nog wel meer kerkhoven te bezoeken hoor ;-)
(Ivy)
Er loopt een muurtje omheen en daarachter liep onze scheikundeleraar, althans dat dachten we. We zagen een kaal kruintje als het zijne steeds omhoog wippen. Dichter bij de muur gekomen, hoorden wij Nederlandse stemmen. Het was hem echt. Ze hebben ons toen inderdaad bijna kunnen achterlaten in zo’n mooi graf.
Reactie is geredigeerd
Ik vind doden niet eng.
Thera: vreemde ontmoeting. Hij leefde nog wel? ;-)
Ik heb ooit met Grootzoon geschuild in één van die huisjes. Hij vond het eng….
K: doden zijn niet eng maar toch krijg ik vaak de kriebels op een begraafplaats of een plek waar iemand dood is gemaakt of gegaan. Er is meer tussen hemel en aarde. Of tussen daar waar de engelen zijn en daar waar wij zijn.
Voor mij zijn het allemaal herinneringen van de tijd dat het geloof in de opstand van de doden nog algemeen was.
Voor mij geen graf of urn, laat mijn as maar waaien. Als alle mensen begraven willen worden, is er straks geen plaats meer voor de levenden. En opstaan uit de dood, is voor mij al heel lang verleden tijd. Ook kan ik niet onder de indruk zijn van graven van de rijken, terwijl de armen in die tijd vaak in massagraven werden begraven.
Geheel mijn mening en ik gun iedereen zijn/haar eigen mening.
Peter: Opstand of opstanding ;-)))?
Ik weet niet, ik zou zelf ook best zo’n mooie oude verweerde zerk met engel op mijn graf krijgen, ooit, later, als ik groot ben.
Niet dat ik geloof in terugkeer als mezelf. Maar toch ook weer niet in de dood als einde. En dan is as zo definitief, terwijl zo’n monument nog wel even meegaat.
(Ivy)
Reactie is geredigeerd
Laat Antoinette maar waaien ;-))
Nee, als je het ziet als een verschil tussen rijk en arm is het natuurlijk schrijnend.
Toch zou een hoop familieonderzoek niet gedaan zijn als er geen grafstenen met opschrift waren geweest. Archieven gaan verloren, stenen blijven langer goed.
Ivy, alleen kerkhoven waar de hele bevolking gedurende een tijd begraven ligt, bv bij kleine dorpjes, zijn op dat gebied interesant. op begraafplaatsen als deze ligt maar een gedeelte van de bevolking begraving.
Hoewel ik niets moet hebben van engelen, geloof ik wel in krachten die bestaan, maar die we niet kunnen waarnemen. Het lichaam zie ik als een tijdelijk huis voor de ziel. En snel of langzaam, de bouwstoffen komen weer in de natuur en kunnen dan opnieuw gebruik worden.
groetjes
Ja ik verwacht een opstand van de doden als ze ontdekken dat er geen opstanding is :)
Dus jij hebt je eigen begraafplaats al uitgezocht?
Ik wil in een vikingschip, of een grafheuvel. Liefst met bizarre voorwerpen, om de archeologen van later voor raadsel te zetten. Cremeren vind ik helemaal niets.
Antoinette: dat klopt, en ook in die kleine dorpjes ligt natuurlijk alleen de elite.
Ik geloof ook niet in engelen zoals in de bijbel maar wel in natuurkrachten. En verstrooide as komt natuurlijk terug, net als een verteerd lichaam, als stukjes overige natuur. Niets gaat verloren.
Peter: ;-)))
Karin: nee, zover ben ik nog niet. Maar ik bezoek wel altijd kerkhoven in het buitenland. Vooral oude, met afgesleten graven uit 1700-zoveel of nog ouder, vol mos…. romantisch.
Linda: precies, de archeologen voer geven! Een heuvel vol artefacten. Of een piramide… ;-)
Nee, voor mij ook geen asjes tot asjes.
(Ivy)
Het is duidelijk dat kerkhoven er ook niet voor de eeuwigheid zijn. Regelmatig opruimen.
En of hij nog leefde, gelukkig wel. Het was tijdens een schoolreisje voor kunstgeschiedenis. Zoveel leuks meegemaakt, ik moet er toevallig vaak aan denken de laatste tijd in verband met de tragische omstandigheden van mijn vriendin. Wij hebben daar zo’n lol gehad. Nou ja..
Kees: ruimen, nee, zonde! Maar het zootje staat daar wel te vervallen. Dat verhoogt ook wel weer de sfeer.
Thera: schoolreisjes zijn altijd geweldig! Ja, ik kan me voorstellen dat dat soort dingen dan juist bovenkomt. Hopen maar dat het weer goedkomt.
(Ivy)
mooie, sfeervolle foto’s. en toch weer anders dan hier bij ons.
Heerlijk, begraafplaatsen. Ik mag er graag komen (zou bijna zeggen: gelukkig dat ik daar mensen heb liggen, maar dat is te luguber, zelfs voor mij). Tijdens mijn huwelijk woonde ik in een huis waarvan de tuin grensde aan de begraafplaats. Altijd een mooi uitzicht vanuit de slaapkamer. En rustige achterburen.
Heel erg mooi deze foto’s! Het zijn allesbehalve gevallen engelen…
prachtige begraafplaats. heel heel lang geleden waren wij daar ook. je foto’s brengen de herinnering terug. zou daar graag nog eens rondwandelen.
Maria-D: ik zat juist te bedenken dat er net zo’n begraafplaats is in Firenze. Of vergis ik mij? Ik vind de Toscaanse begraafplaatsen ook mooi, simpel maar met een muur eromheen en cipressen. Sfeervol.
Mo: nooit bang geweest voor je achterburen, met volle maan? Ik zou het toch een macaber idee vinden.
Amelie: mooi he, kom je daar nou zelf ook vaak als je in Parijs woont?
Marijke: het voordeel is: er verandert nauwelijks iets daar.
(Ivy)
Nee, niet eens, Ivy, althans niet fysiek. ;-)
Maar je hoeft er maar één keer geweest te zijn, voor een onvergetelijke indruk! Ken je http://www.pere-lachaise.com site?
Kerkhoven :-)
Helemaal mijn ding.
By the way, Gent heeft ook een hele mooie: http://users.telenet.be/gentmijnestad/paginas/camposanto.htm
Als ik er zo over nadenk, wíl ik helemaal niet dood!
Ik ben niet bang voor doden zo lang ze niet gaan lopen.
maakt indruk
Amelie: vreemd is dat, als je in een stad woont doe je veel minder dan tijdens een bezoekje van een paar dagen. Die site kende ik al, volgens mij ook via jou. Ik had al eerder een paar foto’s van Pere Lachaise geplaatst.
Morticia: zie je wel, Gent is ook buitenland. Zulke begraafplaatsen zie je hier echt niet in het calvinistische Nederland.
Phi: ik ook niet…..
Knaap: van de doden niets dan goeds maar toch zien we de dood als morbide.
Paco: dank.
Als kind keek ik uit het slaapkamerraam uit over het kerkhof.
Altijd vertrouwd mee geweest, een rustige en vredige plaats…
Groet Bart
Ik heb er nooit last van gehad. Wel een keer meegemaakt dat er een hoop gegil en geschreeuw ‘s nachts van de ‘achterburen’ kwam. Toevallig kwam er net op dat moment een politieauto door de straat rijden, die geconfronteerd werd met een groep pubers die van het kerkhof kwamen rennen. Die hadden daar zitten blowen (waarschijnlijk slecht spul) en zo zitten trippen dat ze de spoken uit de grafstenen zagen opstijgen…
Bart: woonde je naast Mo?
Mo: een slechte trip op een kerkhof, dat is vragen om moeilijkheden! En slapeloze nachten voor de buren ;-)
Toen ik nog bij mijn ouders woonde hadden we ook de `doden in kisten` als buren. Misschien is het dat wel zoals Bart schrijft, ik ben er ook altijd mee vertrouwd geweest.
Ivy, dat kerkhof in Gent is echt de moeite! Samen met Phi eens s`nachts gaan rondwandelen, schitterend bij helder maanlicht :-)
Vorig jaar werd er op dat kerkhof een soort van tentoonstelling-theater-zang georganiseerd.
Helemaal vol met kaarsjes en levendigheid. Zo moet een kerkhof zijn vind ik.
Op 1 van de zerken stond een pick-up te draaien. Een gedicht werd voorgelezen.
Schitterend effect. Net alsof diegene die daaronder ooit lag vanuit het graf sprak :-)
Ik geniet nog na van die avond….
Ivy
Ja, én naast Morticia! :))
Je zou het haast denken, hè Ivy…
Oh wat een prachtige schoonheid herbergen de kerkhoven…als je hoor helemaal stil bent hoor je de engelen zingen….heel stil….komen de gezangen voorbui en waait een blad voor je voeten..Het is tombe na tombe…kettingen markeren de landgrenzen…de voor tientallen jaren afghuurde meters …en de engelen blijven wachten…en zingen en luisteren.
een blad waait…..de andere kant op.
op 1 nov houden we VKhaantjesdag
Reactie is geredigeerd
Iedere keer als ik in Parijs kom, moet ik even’ over Père Lachaise. (Pater van der Stoel.)
Mooi. De laatste keer stonden conservatoriumstudenten uit de VS te huilen aan het graf van Frederic Chopin. Toen moest ik ook een traan wegpinken.
daar zijn dus de engelen.
engelen van steen.
en dat heeft mij weer geispireerd tot : en als ze dan van steen zijn’
met dank aan jouw bijdrage!
Het blijkt trekken die begraafplaatsen.
Boeiend blog.
Aanbevolen (hoe bizar dat ook klinkt)