Voorbereid op de ramp

Dit bijna-waargebeurde verhaal is gebaseerd op het artikel in de Volkskrant van hedenmorgen, 31 oktober 2008, pagina 3: Zeilton met fluitje en zakmes voor als eens de dijken breken

Na het opheffen van de handel in verdachte pakketten heeft het pand bij ons in de straat een tijdje leeg gestaan. Sinds een paar dagen was er echter weer enige activiteit te bespeuren. Zo’n leegstaand pand was de plaatselijke rampenbestrijding natuurlijk een doorn in het oog dus blijkbaar is er een nieuwe bestemming gevonden.

En dat bleek, zo las ik vanmorgen in een huis-aan-huis verspreide folder. De uitbaatster, Guusje, heeft een gat in de markt ontdekt. In ronkende bewoordingen biedt zij ons een compleet overlevingspakket bij aanstaande rampen.

Naar keus kunnen wij ons voorbereiden op dijkdoorbraken, instortingen en terroristische aanslagen. Met haar vooruitziende geest heeft Guusje een drijvende zeilton ontwikkeld met daarin een fluitje en een zakmes benevens SOS-vlaggetje, EHBO-kit, zaklamp, kaarsen, touw en een isolatiedeken. Vol trots demonstreert Guusje de ton in een emmer, gevuld met water: ‘Kijk! Hij drijft!’

Naar behoeven kunnen wij in haar winkeltje de ton aanvullen met flessen water (‘reken al gauw op 3 liter per persoon per dag!’), stormvaste lucifers, aanzwengelradio’s en blikvoedsel. Nee, blikopeners verkoopt Guusje niet maar ze wijst ons vriendelijk de weg naar de dichtstbijzijnde Blokker. Kijk, enige concurrentievrees is Guusje geheel vreemd.

Nieuwsgierig kijk ik rond in de winkel. Het is er vol met oplettende burgers, kritische consumenten en andere leden van de bevolking die zich middels tv-spotjes hebben laten doordringen van het feit dat de pechvrije samenleving niet bestaat.

Als ik aan de beurt ben veegt Guusje het zweet uit haar ogen en het stof van haar handen. ‘Het loopt storm’, verklaart zij desgevraagd. Een golf van schrik slaat door de aanwezigen: ojee, storm op komst! Een nieuwe ramp!

Klantvriendelijk vraagt Guusje wat ik wens. Tja, dat is het probleem. Ik heb eigenlijk niets aan een zeiltonnetje. Mijn huis staat op het bijna-hoogste punt van de stad dus ik loop niet direct gevaar bij dijkdoorbraken. Guusje’s gezicht verheldert.

‘Oh, geen probleem hoor’, glundert zij. ‘Je moet tenslotte op alles voorbereid zijn. Het tonnetje werkt ook bij instortende huizen of opblazende terroristen. Ik moet u er wel op wijzen dat er bij instorting zo min mogelijk geschreeuwd dient te worden. Alleen als het écht niet anders kan. En om het gevaar van een terreuraanslag te vermijden raad ik u aan bij geparkeerde auto’s uit de buurt te blijven. Deze kunnen namelijk ontploffen.’

Enigszins confuus neem ik mijn tonnetje in ontvangst. ‘Maar, eh, waar bewaar ik dit tonnetje nou?’ probeer ik mezelf goed voor te bereiden op eventualiteiten. Want in haar folder heeft Guusje geschreven dat dit pakket onder de trap dient te liggen. Maar dan heb ik er niets aan in het geval van terroristen die, zeg maar, de Waalbrug opblazen. Toch? En als mijn huis instort is het niet zo handig als ik eerst naar de kelder moet kruipen om mijn tonnetje tevoorschijn te halen. Tenzij we natuurlijk geacht worden voortaan in de kelder te overnachten voor het geval ‘s nachts het huis instort.

Guusje blijft mij het antwoord schuldig op deze vraag, die had zij duidelijk nog niet eerder gehoord.

Als ik de winkel wil verlaten krijg ik gratis en voor niets nog een laatste tipje van haar mee: ‘Altijd je hand voor je mond houden tijdens het hoesten en niezen, dat voorkomt ziektegolven’. Ik hoop dat ze die tip ook aan anderen meegeeft.

Het belletje van de winkeldeur rinkelt vrolijk als ik met mijn tonnetje het pand wil verlaten. Ik vang nog net haar antwoord aan de volgende klant op: ‘nee, gasmaskers verkoop ik niet. Er zijn zoveel verschillende soorten gifgas dat de kans dat u met het verkeerde masker loopt te groot is. En daarvoor wil ik niet aansprakelijk zijn. Bovendien zet ik in op zelfredzaamheid’.

Gerustgesteld loop ik met de hand voor neus en mond in wijde bochten om alle geparkeerde auto’s heen. Ik blijf ook zo ver mogelijk van de huizenrij verwijderd om instortingsgevaar te voorkomen. Als ik nou toch onder het puin bedolven moet worden, dan liever dat van mijn eigen huis.

Thuis gekomen barricadeer ik deuren en ramen en sleep de matrassen naar de kelder. Gezellig zo, naast het tonnetje. Zal ik alvast een kaarsje uit de voorraad aansteken?

Ivy