Nee, dit is geen metablog over een gewaardeerde medeblogger. De naam schoot me te binnen toen ik foto’s maakte. Dit blog is geïnspireerd door vallende poezen en appels.
Regelmatig hebben onze poefjes hun wilde vijf minuutjes. Phoenix schiet dan bijvoorbeeld als een speer de seringenboom in, tot boven aan toe waar ze met haar ijle lijfje op de smalste takjes balanceert zonder te vallen. En mocht ze eens haar evenwicht verliezen, dan herstelt ze zich soepel en hangt aan vier pootjes ondersteboven aan de tak tot ze zich sierlijk op de grond laat glijden.
Isis kent haar beperkingen en zal haar niet-iele lichaam niet snel in een boom hijsen. Wel ziet ze kans om op het smalle richeltje van de schutting te lopen zonder te wankelen en is één van haar lievelingsplekjes een plank in de kast, achter de cd’s. Als ze daar weer uit wil manoeuvreert ze zichzelf keurig achteruit zonder ook maar één cd van zijn plaats duwen.
En dan hebben we Anubis. Hoewel hij een sierlijk voorkomen heeft, is hij zo onhandig als wat. Als je een bons hoort in huis omdat er iets omvalt, weet je dat Anubis in de buurt is. Vanmorgen, tijdens zijn wilde vijf minuutjes, klom hij als een razende in de conifeer, plofte er met vier poten tegelijk weer uit en racete omhoog de appelboom in. Ook daar viel hij uit, maar hij was niet de enige. Een grote rijpe appel viel hem achterna en plofte midden op zijn kop.
Terwijl hij nog schuddebollend zat bij te komen van zijn appelflauwte renden de kippen verheugd naar de gevallen appel. Dus was voor mij het moment gekomen om de oogst binnen te halen.
Of het nu komt door de mooie zomer, een ons gunstig gezinde honingbij of mijn snoeikunsten van het afgelopen najaar weet ik niet, maar de oogst was overvloedig.
Normaal heb ik aan een broodmandje (formaat Isis) voldoende. Maar nu was mijn eerste emmertje al snel vol en toen ik uit de keuken terugkwam met een tweede emmertje had Isis zich als een echt Appelvrouwtje naast de emmer geposteerd. Ook zij kende natuurlijk het gevaar van op de grond liggende appels en kippen.
Ondanks dat sommige appels nog groen en klein waren, lieten ze makkelijk los dus ik heb ze allemaal geplukt, ter bescherming van Anubis.
Dat wordt een flinke pan appelmoes maken dit weekend. En appeltaart. En appelflappen. En de klokhuizen zijn voor de kippen.
Isis als bewaakster van de appeloogst. Let vooral op de waakzame blik in haar ogen. Geen kip durft meer in de buurt te komen.
Anubis zit nog bij te komen van de appel op zijn kop en waagt zich niet meer in de buurt van de appelboom.
Dit vind ik nou een echt Appelvrouwtje. Alleen het schort ontbreekt.
Ivy
21 comments
Skip to comment form
Ja de onderste is heel erg leuk. Nog leuker dan die erboven.
IK ken het het appelvrouwtje in een andere rol. Op de vrije school speelt ze een rol (samen met het notenmannetje en het mandarijn vrouwtje) bij het vieren van het MIchaël feest eind september.
Catharina AM: klopt! Die houten emmertjes deden mij ook in eerste instatie aan appelvrouwtje denken. Bij ons op school (waar Grootzoon zat) stonden ze met een houten bak vol appels om uit te delen met Michaël.
Maar Iesje mag er ook wezen, als appelvrouw met een appelbuik ;-))
ik las in een magazine, dat juist mannen bij het vorderen der jaren een appelfiguur krijgen, en vrouwen een peerfiguur.
appelman en peervrouw dus.
Ton, we zullen het de vrije school vertellen ..;-))
Maar je hebt gelijk, Isis is meer peer- dan appelvormig.
Overigens zal Kokopelli het niet met je eens zijn, want die was in Griekenland op ‘perenjacht’.
Arme Anubis, hopelijk voelt hij zich al wat minder appelig! :))
Wat een overvloedige oogst, hier is het een stukje bescheidener. Mijn enige, kleine appelboompje is van het voorjaar al meer dan half leeggeplukt door kinderen (die ook hun wilde 5 minuutjes hadden, waarschijnlijk)…. :)
Maar vorig jaar was alle bloesem er aan gegaan met een gemene nachtvorst, dus ik prijs me al gelukkig met een poezenmandje vol, nu…dat wordt rijpen op de fruitschaal, en lekker als handappelen eten. De appelmoes moet dit jaar dus maar gekocht…..
Groetjes, Bart
…en bijna vergeten: leuke foto’s, de laatste is helemáál mooi!! Een lief appelvrouwtje… :))
Wow! wat een oogst!! Als ik nou beloof dat ik volgend weekend langskom, is er dan nog wat appeltaart/-moes/-flap over?? En die laatste foto illustreert mooi de theorie van Lebonton: duidelijk peer-figuurtje. (of theemuts, da’s maar hoe je het bekijkt. Maar in deze context opteer ik voor peer. Dat geeft de verhoudingen beter weer…) Alleen dat dat pas met het klimmen der jaren komt, klopt niet helemaal. Zó oud is Isis nog niet.
Bart: ach, met zo’n klein denkraampje is hij het alweer snel vergeten.
Het zijn goudreinetten, dus niet echt lekker om zo te eten. En sommige zijn nog tamelijk groen.
De foto van Isis is echt een plaatje, klopt!
Juist ja, eerst verkeerd ingelogd, nou weer uitgelogd. Dat krijg je als je te weinig blogt ;-)))
Grootzoon: moes zeker, flap en/of taart kan geregeld! Za- of zo-dag?
Peer of theemuts, wat maakt het uit? Zolang Anubis nog maar niet op het matje voor mijn bed zit te zingen: dat is je…… ;-)))
Er werd trouwens nog naar je gevraagd, vanmiddag, op het Bijenhuis. Roel nam afscheid. En van je broer dachten ze dat het nog een babietje was. Imkers…….
en, heb je ‘m verteld dat al m’n tandjes er nog steeds inzitten?? (Alhoewel, moet vlgnde week naar de tandarts, dus weet nooit voor hoe lang nog) Broer=baby? Hoeveel jaar ben je ook al weer weg daar? Imkers zitten echt te lang met hun hoofd in een bijenkast, en de steken mogen dan goed voor de gewrichten zijn, op denkerwtjes hebben ze blijkbaar verwoestende effecten. En dan vinden ze ‘t gek dat ‘t een uitstervend ras is…
Wat een heerlijke foto’s van jullie poefjes. Op dit scherm zie ik geen mooie kleuren, zoals thuis. Maar ik ben al blij dat ik even op deze computer naae blogs kan kijkn.
groetjes.
u
Grootzoon: we hebben het maar niet over de dramatische eerste ontmoeting gehad (hoewel ik er wel aan moest denken, natuurlijk ….
Ach, weet je, het oude hoofdbestuur is allemaal dik in de 80. En het zijn conservatieven. En het eerste wat ze te binnen schoot toen ze me zagen was die éne Belangrijke Vergadering dat ik moest opdagen tijdens mijn verlof en ik dus mijn 3 weken oude baby meenam en in de pauze – jawel …… Dat maakte dus indruk …..;-)))))))
Trouwens, ik denk dat bijensteken ook goed voor denkerwtjes zijn. Er was er maar één met Alzheimer, maar ja, die was dan ook al voorzitter voordat ik geboren was. ‘t Is in elk geval goed voor een hoge leeftijd, bijenhouden.
Antoinette! Fijn dat je toch even kan meekijken. Jeetje meid, sterkte!!!!
Ik had de poefjes speciaal voor jou erop gezet.
Wat een schatten
Paco: dat had ik niet achter jou gezocht, een poezenliefhebber ;-)))
Mooie foto’s, alleen is het jammer dat het geen peren zijn, want ik zou Isis op de laatste foto toch echt onder de peren scharen. Nu maar hopen dat ze niet beledigd is…
Ramirezi: ik zal het haar niet vertellen ;-))
Dat is natuurlijk een titel naar mijn hart.
De onderste foto: allicht heeft ze geen schort voor, ze lijkt een bruidsjurk te dragen.
Ik vind het ook zo grappig hoe het appelvrouwtje je echt aankijkt op de onderste foto.
Hartelijke groet, Coby
Appelvrouw: ik dacht al, waar blijft ze toch ;-)))) Bruidsjurk, daar zal ze blij van worden (of Prinsessenjurk misschien)?
Coby: ja, ze neemt haar taak als waakpoes altijd erg hoog op!