Presentatie Ademtocht

De geboorte van een boek is altijd een bijzondere gebeurtenis. Des te bijzonderder is het als je de auteur kent. Maar het allermooiste is wanneer je een uitnodiging krijgt om aanwezig te zijn bij de presentatie van een boek waarvan je niet alleen de auteur maar ook de illustrator en de uitgever kent.
 
Dus gingen we zaterdag 10 oktober op driedubbele uitnodiging naar Amsterdam-Noord om de presentatie bij te wonen van Ademtocht. Het boek werd geschreven door Linda Wormhoudt, geïllustreerd door Coby Schilder. In het boek is ook een gedicht van Bert Deben opgenomen (die kende ik dus nog niet) en het boek werd uitgegeven door Adrie Beyen van de uitgeverij A3, die al eerder een boek van Linda en van Thera de Jonge  heeft uitgegeven. En ook dat is bijzonder: Adrie speurt het Volkskrantblog af op talent dat past binnen haar fonds.
 
Zodoende waren we ook niet de enige bloggers op die toch nog zonnige herfstige zaterdagmiddag in Amsterdam-Noord.
 
Hoewel ik zelf in Amsterdam heb gewoond was ik nog nooit in Noord geweest. Waarschijnlijk door negatieve berichten in de media trok het me niet. Onterecht, bleek zaterdag. Het is een gezellige volkse en groene buurt. Aan een drukke weg lag het wijkcentrum Het Anker waar de presentatie zou zijn. Jammer genoeg was er niet genoeg tijd om in de wijk rond te kijken en een bezoekje te brengen aan de Noordermarkt, dat ga ik zeker nog een keertje doen. Maar de tijd drong en we werden verwacht.
 
Linda had ook niet voor niets gekozen voor Amsterdam-Noord. Het thema van haar boek is de Dood, in al zijn vormen. En van oudsher staat het noorden in diverse (sjamanistische) tradities gelijk met de dood. Ook in Amsterdam. Vroeger was aan de overkant van het IJ, waar nu het Shellgebouw staat, een galgenveld. En niet alleen die doden werden naar de overkant gebracht. Lang geleden bestond Noord-Holland nog niet. Boven Amsterdam was het noorden een onafzienbaar moeras. En daarheen bracht Amsterdam haar doden. Ze werden over het water gevoerd alsof ze de Styx over gingen. En boven de rivier was niets meer. Een dodenrijk vol schimmen.
 
Linda had daar ook haar eerste ontmoetingen met de dood, als ze ging spelen bij haar grootouders in Noord. Volgens haar moeder had ze een levendige fantasie maar haar ervaringen waren reëel en hebben haar op het pad gezet wat zij ging volgen.
 
Ook in Bert’s gedichten speelt de dood vaak een rol. Niet beangstigend maar als onderdeel van het leven. Een gast, soms welkom, soms onverwacht.
 
Coby had niet echt de dood als thema. Maar toen zij de verhalen van Linda op het blog las kreeg zij beelden van de mensen die bij de verhalen hoorden. En zij kon die gezichten tekenen.
 
En zo kwam deze bijzondere samenwerking tot stand die resulteerde in het boek Ademtocht.
 
Om half drie begon het officiële gedeelte van de presentatie. Daarvoor hadden we al gezellig kunnen kennismaken met medebloggers, sommigen bekend, sommigen nooit eerder gezien. Er werd gepraat en gelachen maar om half drie was het doodstil. En dat moest ook wel want de geluidsinstallatie liet het helaas afweten.
 
Linda zag er prachtig uit in haar blauwe Morticiajurk. Ze praat zoals ze is: zacht, bescheiden. En legde uit hoe haar boek tot stand was gekomen, zonder gebruik te maken van haar van te voren opgestelde speech. Daarna was het woord aan iemand uit de praktijk van de lijkbezorging. Haar voornaam was Liva, haar achternaam is me ontgaan en zij vertelde met een smakelijk Frans accent over haar ervaringen met geesten, zo levendig als in verband met de dood maar kan. Coby vertelde ons hoe haar tekeningen tot stand kwamen, soms met behulp van bestaande foto’s en soms met een bekende Nederlander als voorbeeld om een bepaalde gezichtsuitdrukking te vangen. Tussendoor las Bert telkens een van zijn gedichten voor.
 
Veel te snel waren de verhalen voorbij maar gelukkig konden we zodoende het boek kopen. En nog meer, in mijn geval, want Adrie heeft een bijzonder fonds wat mij in elk geval enorm aanspreekt. Ik kan al een halve plank vullen met A3-boeken.
 
En zoals dat hoort bij een presentatie waarbij de auteurs aanwezig zijn schreven zij in de aangeschafte exemplaren een bijzondere wens aan de nieuwe eigenaar. In dit geval dus drie persoonlijk boodschappen.
 
Ik ben nog niet in het boek begonnen, maar ik heb het wel doorgebladerd en het ziet er fantastisch uit. Qua opmaak maar ook wat betreft de indeling; de tussenstukjes waar Heer Dood zelf aan het woord is maken een bijzondere indruk. De gedichten van Bert zijn prachtig evenals de tekeningen van Coby.
 
Ik ben blij dat we er bij waren en ik heb grote bewondering voor jullie, auteurs. Dank Linda, Bert en Coby, voor dit prachtige boek en jullie goede wensen.
 
Ivy