Barend is alleen. De ruimte waar hij zich bevindt is leeg, op een spiegel na. Barend praat tegen de spiegel. En het beeld in de spiegel zegt precies datgene wat Barend wil horen.
Barend legt een servetje op zijn hoofd, en het beeld in de spiegel vormt het woord ‘geniaal’. Hij stopt een potlood in zijn mond en mompelt ‘magistraal! Subliem!!’ en de spiegel mompelt met hem mee.
Barend is een geborneerd man. Ooit, in de tijd dat hij nog een vriend had, was dat het laatste wat die tegen hem zei. Sindsdien voert Barend die geuzennaam met ongepaste trots.
Barend is een getormenteerd man. Hij heeft veel gelezen. En daarom weet hij dat alle kunstenaars getormenteerde mensen waren. Dus werd hij kunstenaar. Hoe hij daarbij zo overtuigd is geraakt van zijn eigen genialiteit is nooit duidelijk geworden. Misschien had hij de verkeerde moeder voor zijn karakter. Of de verkeerde vrouw. Dat hij thuis kwam met een broddelwerkje en dat zij met iets heel anders bezig was en zei: ‘geweldig schat’ en doorging waar zij mee bezig was terwijl hij in de deuropening stond en toekeek en dacht dat hij geweldig was.
Heb ik al verteld dat Barend veel gelezen heeft? Maar wat hij las beviel hem niet. Als het over kunstenaars ging, ging het nooit over hem En als het over hem ging las hij tussen de regels door kritiek. En als er iets is waar Barend niet tegen kan, dan is het kritiek. En als Barend ergens niet tegen kan, dan wordt hij fel. Tot de kritiek verstomd is.
Barend had ooit gelezen: alles van waarde is weerloos. En dat bleek: want alles en iedereen van waarde om hem heen bleek weerloos tegen zijn felheid. Barend had ooit gelezen: het is eenzaam aan de top. Dus toen hij helemaal alleen was wist hij: nu heb ik de top bereikt.
Heb ik je al verteld dat Barend niet in deze wereld leefde? In de wereld van Barend waren knoppen. En voordat Barend eenzaam werd kon hij door die knoppen vrienden maken. Of afmaken, als ze hem niet meer bevielen. Door die knoppen kon hij zichzelf opblazen tot ongekende proporties, groter dan hij ooit geweest was. Grootser dan hij ooit had kunnen dromen.
Ik heb je al verteld dat Barend veel las wat hem niet beviel. Maar door de knoppen kon hij lezen wat hij wilde, want hij schreef het zelf. En als er kritiek op het geschrevene kwam drukte hij op een knop waardoor de kritiek gewist werd.
Maar Barend had een probleem. Want om de grootste te blijven moest hij er voor zorgen dat alle anderen kleiner bleven. Dus moest hij continu om zich heen kijken. Want drukte hij rechts iemand omlaag, dan stonden er links al twee hoger dan hij zelf. Of voor hem. Of achter hem. Hoewel er na verloop van tijd niemand meer achter hem stond.
Toen vond hij een nieuwe knop. Als hij daarop drukte, kon hij ingrijpen in de loop der dingen zodat niet alleen de kritiek, maar zelfs degene die de kritiek had geuit helemaal verdween.
Tot hij voor de laatste keer op de knop drukte. En er helemaal niemand meer over was. Behalve zijn spiegel, die hem vertelt hoe geweldig hij is. Elke keer als hem dat wordt voorgezegd.
Ivy
Jul 22
15 comments
Skip to comment form
Misschien beseft Barend dat allemaal niet, dat is eigenlijk wel een kunst.
Gelukkig heeft hij zichzelf niet verloren
Kiezels: levenskunstaar zijn is natuurlijk ook een kunst.
Barend is een beklagenswaardig mens. Iedereen ziet het. Zo lang hij maar voor die spiegel blijft staan, zal hij dat zelf nooit ontdekken. En dan ben je een sneue man.
Het metaforische en aanbevolen metablog is je op het lijf geschreven, Ivy!
Als moderator zou ik dit absoluut laten staan.
Frans: voor sommige mensen is de spiegel een uitkomst.
Metabloggen? Moi???
Metaforen wel.
Maar Mo vindt het vast wel goed, als rator.
heel mooi verhaal Ivy, ook de dubbele bodem die er in zit.
Zelfkennis is voor veel mensen moeilijk, want erkennen dat je fout zit, oei, oei. Dat is moeilijk.
Barend, dat zijn we allemaal wel eens een beetje, zou ik zeggen…
Prachtige metaforen, Heyta! Zou hij weten dat al die knoppen heel slecht zijn voor z’n hart…?
Antoinette: elke gelijkenis met een BB’er is volkomen toeval ;-)
Maria-D: iedereen heeft wel een Barend in zich, maar niet iedereen beseft dat.
Wattman: knoppen met mate kunnen geen kwaad. Het is de overdaad die schaadt.
De Barends van deze wereld hebben het maar moeilijk.
Ik ken er eentje die een glaasje ranja niet van een stevige pot bier kan onderscheiden, tja, dat geeft toch te denken zou ik zeggen.
Ik krijg een beeld van B. Servet uit de F. Hachée-sjow op mijn netvlies. Nu was die op zich wel geniaal, dat dan weer wel.
Aanbevolen!
Spiegels geven wel een spiegelbeeldig zelfbeeld. Net even iets anders.
Mo: ik heb het gezien. Dat geeft zeker te denken.
Grutte: die waren geniaal! Maar ja, als het enige wat overblijft een naam-associatie is blijft er van de genialiteit ook niet echt veel meer in stand.
Oh! dank je, trouwens ;-))
Beus: als datgene wat degene die in de spiegel kijkt ziet niet datgene is wat degene die kijkt naar de degene die in de spiegel kijkt ziet, is het best wel een beetje anders. Geloof ik.
Helemaal mis!
Als Hans Teeuwen op het toneel ligt te kramen….dan is dat een soort komische kunstvorm…bij het geniale af.
Denk maar niet dat de echte Hans Teeuwen zulke gesprekken met je voert.
De persoon en de vorm moeten jullie uit elkaar halen….dan komt er een enorm aardig sociaal mens te voorschijn…die sommigen nimmer zullen leren kennen……
Daarom Helemaal mis!
Maar je hebt een grappige poging gewaagd.
Jouw mens visie zit er gedeeltelijk in.
Niet de realiteit.
En is het wel een metablog.
Net zoals de andere blogs plus reactieruimtes.
Maar dat geeft niks.
Want iedereen is integer……
Ahum….
Nee, het was een sp(r)ookje…. ;-0
Isis: wat Hans Teeuwen ermee heeft te maken ontgaat mij. Vorm en inhoud gaan wel degelijk samen en vormen gezamenlijk een beeld, dat door iedeeen weliswaar anders geïnterpreteerd wordt maar daarmee nog niet Helemaal mis hoeft te zijn. Het beeld ontstaat ook uit actie en reactie, waarbij innemendheid en integriteit soms ver te zoeken zijn.
Jij noemt het een metablog? Waarom?
Nee, het is een metafoor, verpakt in een modern sprookje. En met sprookjes kun je alles zeggen, men kan er ook van alles uithalen afhankelijk van de eigen geestelijke instelling. Het is niet dé realiteit die uit een dergelijk verhaal naar voren komt. Het is wel een realiteit, gedeeld door anderen, gebouwd op reputatie.
Grutte: precies.