Maanden van voorbereiding, honderden vrijwilligers, maar wat een daverend feest had moeten worden werd door de weergoden ernstig in het honderd geschopt. Nou ja, vooruit, het daverde wel – de kanonnen dan. En de sfeer was geweldig ondanks het feit dat slechts een fractie van de verwachte bezoekersaantallen kwam opdraven. En het zal in de Middeleeuwen zeker ook wel geregend hebben maar ja, dan hadden ze meer tijd om iets op een andere dag te organiseren, een toernooi of een toneeluitvoering. En die tijd ontbrak bij de zesde editie van het Gebroeders van Limburgfestival. We zaten nou eenmaal vast aan het laatste weekend van augustus, wanneer normaal gesproken de mussen dood van het dak vallen. Nu vielen ze misschien ook wel van het dak, maar dan door de koude bevangen.
Ondanks alles hebben we toch niets te klagen. Een mooi feest, een lust voor het oog en de organisatie liep als een trein. En volgend jaar dan maar hopen op beter weer.
Zoals vorig jaar was ik ook nu weer betrokken bij de opvoering van Mariken van Nieumeghen. Daarom heb ik geen foto’s daarvan. Want de Gebroeders zijn daarin streng: deelnemers moeten authentiek zijn, en kunnen dus niet gewapend met moderne apparatuur over straat. Gelukkig duurt het feest twee dagen en kon ik op zaterdag alvast een voorproefje nemen.
Het kanon daverde. Zo erg dat mijn eerste foto mislukte van de schrik.
Ooit in de loop van een kanon gekeken?
In het kampement leven mensen twee dagen lang als Middeleeuwer.
Ook vanuit Nijmegen start een pelgrimsroute naar Santiago de Compostella.
De kinderkermis trok niet veel bezoek. Wel donkere wolken van de zoveelste dreigende stortbui op de achtergrond.
Het riddertoernooi speelde zich af voor een handjevol publiek dat de regen trotseerde.
Zelfs de ezeltjes die de mest van het toernooiveld moesten ruimen stonden te kleumen.
Met onmiddeleeuwse grijze plastic zakken moest het eten en het hout worden afgedekt.
Zondag, eind van de middag, klaarde het weer even op. Na afloop van het Marikenspel kon ik nog even een rondje lopen, de camera verstopt onder mijn rode mantel.
De grote optocht was toen al afgelast. De figuranten in hun handgemaakte kleding stonden in de Stevenskerk opgesteld. Alleen de ridders te paard pasten daar niet in.
Hopelijk wordt het volgend jaar wat beter weer. Het festival wordt in elk geval uitgebreid naar drie dagen dus jullie zijn van harte welkom om één van die dagen mee te maken.
Ivy
PS: dit is dus een impressie van 28 en 29 augustus. Door het slechte weer kreeg ik ook nog griep! En moest deze week alweer met werken beginnen, dus van een herstart met bloggen was het nog niet echt gekomen…..
12 comments
Skip to comment form
Een mooie reportage, ja dat jullie nu zo een slecht weer moesten hebben.
Die weergoden he……. onvoldoende ge-offerd?
Krijg nou, Catharina is me voor…Dat wilde ik ook vragen…
Antoinette: zo zie je maar, niets is zeker. Je kunt nog zo goed voorbereiden…
Catharina: nee, zie je wel! Ik wist dat we iets vergeten waren!!!
Ate: dus!
als het niet zo’n slecht weer was geweest, was ik ook gekomen, maar nu zag ik het echt niet zitten!
Mo: je was niet de enige ;-))
Er was nog niet een derde van het bezoekersaantal dat werd verwacht….. ;-((
balen is dat!!!
ik ben wel blij dat je niet gesnapt bent met die camera
want heb geen idee wat de middeleeuwse straffen waren voor infiltratie…
Wat een pech, ja, met dat weer…
Hoe lang hebben die ridders moeten oefenen, het heeft me altijd verbaasd dat men op die manier een duel kon vechten:-)
Hopelijk volgend jaar beter, jullie weten het dus, bidden en offeren tot alle goden.:-)
Assyke: vierendelen, op zijn minst!
Maar het was op zich wel heel grappig: Middeleeuwers die stiekum in een hoekje snel een sigaretje staan te roken of met een mobieltje onder hun kap verborgen staan te smoezen. En ook ik werd betrapt, toen ik even snel mijn camera tevoorschijn haalde …….
Maar zelfs de voorzitter liep met een paraplu, dus ze zagen wel iets door de vingers ;-))
Bart: zo zie je maar, je kunt tot in de puntjes organiseren en dan nog ….
Antoinette: ik had vooral bewondering voor die paarden! Met al die lappen om, een zware rammelende ruiter (ook de harnassen zijn echt, en niet van aluminium) en dan ook nog bedreigd worden met zo’n lange stok. Vooral dat zal veel oefening gevergd hebben.
Heyta daar had ik nog niet aan gedacht, de paarden, hoewel ik ergens gelezen heb dat in die tijd extra grote en stevige paarden gefokt werden.
Antoinette: klopt, de ridderpaarden hadden meer weg van trekpaarden: breed en stevig en zwaargebouwd. Als zo’n paard eenmaal in galop ging, was hij ook niet meer te stuiten vanwege de gezamenlijke massa van paard en ridder ;-))
Je ziet dat ook wel op oude schilderijen: bepaald geen sierlijke rijdieren met slanke benen en edele hoofden, maar bonkige spierbundels met afgeknotte staarten.